Afscheid van Banjo di Romagna

Heerlijk geslapen en vroeg weer op. Het wekkertje liep af, we sprongen uit ons bed en hop hop alles ingepakt en snel naar het ontbijt. Jammer, geen ontbijt! Dan maar ons eigen yoghurtje en wat toast met jam. De hotelier zal wel komen en anders vertrekken we gewoon. Onze fietsen stonden veilig opgeborgen in het restaurant, zo veilig dat we er zelf niet bij konden. Wachten dus... De eigenaar kwam, de fietsen naar buiten en tot onze grote vreugde regende het.....matig. Nog een pasje nemen, Verghereto. De Apennijnen over, de lichte route. Nou... We hebben de mouwen echt op moeten stropen. Omhoog gingen we, de vrachtauto's voegden zich bij ons. File op de autostrada. Uitkijken geblazen in de haarspeldbochten. We kwamen boven. Snel koffie en een croissant en nog een klein topje. Dat topje viel niet mee, de regen viel in bakken naar beneden. Voor de afdaling waren we gewaarschuwd, gevaarlijk verwaarloosde weg! De helm opgezet en aan het dalen begonnen. De weg was inmiddels afgesloten. Lak hebben we er aan, gewoon doorgaan. We laten ons door niets meer tegenhouden! Gas erop. José voorop. Takken ontwijken, scheuren in het wegdek, rotsblok op de weg, relingen bij de afgrond verdwenen, halve straat weggespoelde maar geen verkeer op de weg. Citta di Castella bereikt. Heerlijk menuutje gekregen, veel vlees en groenten. Toen naar de toeristeninfo. Een zeer aimabele man, type Adriaan vanDis, waarschuwde ons voor storm en nog meer regen.' Stay here' , he said in perfect Engels.
Wij smolten en bleven in een hotelletje om vier uur lagen we zeer tevreden op bed met een e-reader. De volgende dag naar buiten gegaan, het miezerde alleen nog.