Wald am Arlberg naar Landeck en dan door naar Glur

' s ochtensd om zes uur was het dan zover, op weg naar de Vorarlbergpas. De eerste 10 km gingen voorspoedig. We kwamen aan bij de het treinstation, nu nog de optie om de fiets op de trein te zetten maar dat was toch onze eer te na. Na een opbeurend praatje van de buschauffeur die zei dat we die haarspeldbochten echt wel aankonden en dat de route naast de tunnel enorm mooi was en bijna niet stijgend, gingen we op weg. De weg naastde tunnel was prachtig maar echt stijl, als de chauffeur dit al een makkie vond hoe moest dan de rest wel niet zijn. We kwamen aan bij de de haarspeldbochten. We zagen de auto's sijgen, bocht na bocht. Elkaar moed ingesproken en de hitte zou ons niet weerhouden. 35 graden, met rode konen omhoog gestegen, de lichtste versnelling gevonden. Het gin, als steenbokken gingen we omhoog zonder te lopen. De top bereikt, ontzettend trots op elkaar. We kwamen Christian tegen op de top. Hij vertelde ons dat we veel te veel bepakking hadden en wij glommen nog meer van trots. Wat een geweldige prestatie hadden we geleverd. Hans en Marja kwamen na ons binnen, een cerg leuk weerzien en we hebben dan ook foto's van ons samen gemaakt. De afdaling was een makkie. Jose voorop,zij liet haar fiets lekker rollen en Hannie volgde in haar spoor. We vonden een camping in Landeck, erg gezelligmet meer bikers uit o.a. Canada en Nederland. De wijn gedeeld en alle hapjes daarna allemaal tevreden naar bed. Een diepe rust daalde neer overhet fietsersveld.

De volgende ochtend om zes uur weer op. Het weer zou in de middag niet best worden. Zware storm en regenbuien. Op de pedalen maar weer. We hadden er zin in! De stijgingen waren er meteen dat was niet fijn in combinatie met ons ontbijt en toch nog wel stramme spieren van gisteren. Geen gezeur, we gingen ervoor. Via Zwitserland naar deReschenpas. We hadden de vaart er goed in maar war een tegenwind. Pff. De Reschenpas is minder zwaar dan de Vorarlbergpas maardaarwas door die tegenwind niet veel van te merken. Na driekwart traject kwamen we Hans en Marja weer tegen. Marja is van veraf te herkennen aan haar roze shirtje en fietsend achter Hans aan. Op de Reschenpas stond een stevige wind recht op onze kop. Kom bijna nooit voor datdewind uit die richting komt maar wij troffen het. Na 35 graden op de vorige pas hadden we nu fikse tegenwind en een temperatuur die in dit jaargetijde nooit voortkomt. De berg af ging niet rollend maar zwoegend, hoezo waren we aan het dalen. We kwamen langs de Reschensee. Pittig! Gewoon stijgingen van 10 procen. Het weer zag er nog steeds dreigend uit! Een hotel in Glurns bracht uitkomst. Een prachtige bar, goede koffie en lekker bier. 's Avonds op terras een halve liter wijn en de stemming zat er goed in. Een prachtig stadje Glurns. Noodweer bleef uit, zwetend hebben we in bed gelegen. De volgende ochtend een fantastisch ontbijt met echte cappucino. De fietsen uit de bierkelder gehaald en toen brak de hel los, op naar Bolzano.